zapanowywać

zapanowywać {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. rzad. ndk Ib, zapanowywaćowuję, zapanowywaćowuje {{/stl_8}}– zapanować {{/stl_13}}{{stl_8}}dk Ia, zapanowywaćnuję, zapanowywaćnuje {{/stl_8}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'przejmować, obejmować nad kimś lub nad czymś kontrolę, władzę': {{/stl_7}}{{stl_10}}Zapanować nad napierającym tłumem. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'nie dopuszczać do uzewnętrznienia uczuć; nie dać się opanować jakiemuś uczuciu': {{/stl_7}}{{stl_10}}Zapanować nad złością, gniewem, wzruszeniem. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}3. {{/stl_12}}{{stl_7}}'następować, powstawać': {{/stl_7}}{{stl_10}}Zapanowała cisza. Zapanowało ogólne zamieszanie. ZOB.panować [zapanować] nad sobą {{/stl_10}}